مشکلات صنعت بازیسازی با توجه به نوپا بودن این صنعت، کم نیست. بهنظر شما که در حوزه بازیهای بومی فعالیت میکنید، مهمترین مشکل پیش روی این صنعت چیست؟
ضعف تجربی یکی از مهمترین مشکلات در حوزه صنعت بازیسازی است. تا به پختگی برسیم، زمان میبرد، چون نیروهای این حوزه، جوان و کمتجربه هستند و طی سالهای اخیر بهطور جدی به این صنعت توجه شده است.
چطور باید این ضعف تجربی را جبران کرد؟
با تربیت نیروی متخصص و آموزش. بازیسازان بزرگ و باتجربه جهان را به کشور دعوت کنیم تا دورههای آموزشی برگزار کنند و نیروهای ایرانی که در شرکتهای بازیسازی بزرگ جهانی کار میکنند را جذب کنیم تا بتوانیم از تجربیات موفق آنها استفاده کنیم. حتی حضور آنان برای برگزاری دورهها و کارگاههای آموزشی هم مفید است.
شما در هلند تحصیل و کار کردید. چه شد که تصمیم گرفتید به ایران برگردید؟
من آنجا در یک شرکت بازیسازی کار میکردم و همیشه دوست داشتم ایدههای خودم را اجرا کنم. اگر به کشورم برگشتم به این معنا نیست که فقط در ایران فعالیت کنم، میخواهم در اینجا کار کنم، ولی هدفم فقط بازار ایران نیست؛ بلکه میخواهم تولیدات داخلی را در بازار خارجی بفروشیم. ازنظر اقتصادی هم ساخت بازی در ایران نسبت به کشوری همچون هلند، ارزانتر است، چون دستمزد نیروها در اینجا بالا نیست. بنابراین در ایران بهتر میتوان پیشرفت کرد، ولی باید توجه داشت که این محصول در بازار بینالمللی هم مشتری داشته باشد. من اگر در هلند میماندم، فقط میتوانستم کارمند یک شرکت بازیسازی شوم، ولی اینجا خودم یک شرکت بازیسازی دارم تا ایدههایم را اجرا کنم.
آیا بازیهای رایانهای ایرانی قابل رقابت در عرصه بینالمللی هستند؟
ما در خاورمیانه وضعیت بسیار خوبی داریم و هیچکدام از کشورهای همسایه نمیتوانند با ما رقابت کنند، اما در عرصه جهانی، نیاز به کار و تلاش بیشتری است. بازیهای ایرانی که ساخته شدهاند، در بازار جهانی موفق بودهاند، ضمن اینکه بازیهای بزرگ و پرخرجی نیستند. یکی از مزایای صنعت بازیسازی هم همین است که میتوان بازیهای کوچک اما موفق ساخت که بسیار هم درآمدزاست.
یعنی سرمایهگذاری روی بازیهای موبایلی؟
بله، حتی در ایران هم بسیاری بازی برای مصرف داخلی میسازند که روی کافهبازار بارگذاری کنند، اما متأسفانه رقابت بدی در حوزه بازیهای موبایلی داخلی پیش آمده که باعث شده کار باکیفیت کمتر تولید شود. البته کسانی هم هستند که ملاکشان بازار خارجی است و هدفشان محدود به کافهبازار و آن سطح از بازیها نیست.
منظورتان بازیهای مبتذل و سطح پایین است؟
فکر میکنم بسیاری از بازیهای موبایلی روی کافهبازار، سطح بالایی ندارند. اگر صفحه اول کافهبازار را ببینید، 90درصد بازیها با تیپ بازیگرهای فیلمفارسی هستند، گویی چیزی باب شده که همه بهدنبال آن میروند، درحالیکه باید طوری بازی درست کنند که صرفنظر از درآمدزایی، محتوای خوبی هم داشته باشد و بتوانیم آن را به دوستان و اطرافیان پیشنهاد بدهیم.
شما با چه هدفی بهدنبال استفاده از نمادهای بومی در بازیسازی رفتید؟ آیا استفاده از نمادهای بومی و فرهنگی در بازیسازی مشتری دارد؟
من وقتی به هلند رفتم، احساس کردم از فرهنگ ایرانی فاصله گرفتهام. برای همین دوست داشتم کارهایی را تولید کنم که با فرهنگ کشورم ارتباط داشته باشد. اگرچه سرمایه تبلیغاتی برای معرفی بازی نداشتم، اما این بازیها در صنعت بازیسازی جهانی دیده شد، چون بازیها خیلی شبیه بههم و با موضوعات تکراری شدهاند. مثلاً اگر درباره خاورمیانه بازی تولید میشود، به جنگ و خونریزی میپردازند. به همین دلیل بازیهایی با نمادهای بومی ایرانی میتواند موردتوجه در عرصه جهانی باشد. شاید در بازار ایران چنین ایدههایی چندان مشتری نداشته باشد، اما در بازار جهانی، ایدههای نو و بکر مشتری دارد.
آیا با نمادهای بومی میتوان سرگرمی در بازی ایجاد کرد؟
قطعاً میشود؛ چون همه این نمادها و طرحهای هندسی که در هنر ایرانی بهکار رفته، پشتوانهاش قوانین ریاضی است و این قوانین معمولاً سرگرمکننده هستند. در قوانین ریاضی، سرگرمکنندگی و جذابیت وجود دارد، بهویژه معماگونه بودن آن، ولی ممکن است چندان هیجانانگیز نباشد، چون جنگ و خونریزی ندارد. اما بازیهایی با نمادهای هنری و فرهنگی بازخوردهای بسیار خوبی داشته است.
این بازیها چقدر میتوانند در معرفی فرهنگ و هنر کشورمان مؤثر باشند؟
این بازیها نمیتوانند سطح فرهنگ و یا هنر جامعهای را چندان متحول کنند، اما یک بازی موفق میتواند فرهنگ یا هنر ملتی را به مردم کشورهای دیگر بشناساند. امروز بازیهای غربی تصویر ناخوشایندی از کشورهای خاورمیانه به مخاطبان القا میکنند و در این محصولات، جوامع آسیای غربی بسیار خشن شناسانده میشوند، بهطوریکه گیمر تنها تصویر جنگ و خونریزی را از این منطقه کهن در ذهن دارد و باید با ساخت بازیهایی دارای نمادهای بومی و هنری، این ذهنیت را اصلاح کرد.
نظر شما